Golegã 2009……een goed excuus om eens af te reizen naar Portugal, nieuwe inspiratie op te doen en uiteraard de sfeer te proeven van dit toch wel heel bijzondere paardenfestival. Ons gezelschap bestond uit een kleine groep Lusitanofanaten pur sang, waaronder Nederland, België en Frankrijk vertegenwoordigd waren.
Vanaf de parkeerplaats was het een kleine vijf minuten lopen naar de dorpskern waar we deze week zouden gaan vertoeven. Onderweg liepen we door eenvoudige straatjes en langs zo op het eerste gezicht gewone woonhuizen….niet vermoedende dat achter de nog gesloten deuren de komende dagen de prachtigste Lusitano’s van uiteenlopende fokkers te bewonderen zouden zijn. In het centrum aangekomen schitterde in het midden een immense rijpiste met daaromheen een showbaan tegen een decor van oude Portugese gebouwen waar boven elke deur een entreebord in de vorm van een Lusitano prijkt.
Winner van de dag in de rubriek 4-jarige hengsten was Almansor da Broa (MV)…reeds verkocht naar Brazilië en goed voor een zilveren medaille. In diezelfde rubriek behaalde de halfbroer van onze merrie Zafira, Adagio CFT (v. Damasco II), een geweldige derde plaats met een zilveren medaille!
Keuring 3- & 4-jarige Lusitano hengsten
Na een paar sombere maar zeker geen koude dagen, werden we deze ochtend verblijd met een aangenaam zonnetje tijdens de keuring van de 3- en 4-jarige hengsten. In de eerste rubriek kwamen de 3-jarige hengsten aan bod, die één voor één aan de hand werden voorgesteld. Bariloche werd kampioenshengst van de dag en behaalde een gouden medaille. En ook Ben-Hur da Broa, tweede, en Beduino de Lagoalva, derde, gingen met goud naar huis. In de rubriek voor 4-jarige hengsten onder het zadel was aan belangstelling geen gebrek…. De rijen stonden dubbeldik rondom de hoofdpiste en ook de paarden waren goed vertegenwoordigd.
Golegã zou voor mij Golegã niet zijn als ik niet even op een paard had gereden…. Dus mijn geluk kon niet op toen ik op een van de prachtige Lusitano hengsten van Dr. Ferraz da Costa mee mocht rijden. Gelukkig had ik mij de dag tevoren een prachtig Portugees rijkostuum laten aanmeten en kon ik in vol ornaat meerijden in de optocht. De rit begon die avond ergens op het asfalt en bracht ons tussen de mensenmenigte door de straatjes van Golegã om te eindigen op de rijbaan rondom de hoofdpiste.
Na een lange en intensieve week Golegã waarin we hebben gelachen, gefeest en zelfs gehuild, was het dan toch echt weer tijd om naar huis te gaan. Als de laatste kraampjes uit ons gezichtsveld zijn verdwenen, en het geluid van de mensenmassa langzaamaan is weggestorven, herinneren alleen de bedompte geuren van gepofte kastanjes in mijn kleren en jas me nog aan die bijzondere dagen.
